Een aantal weken geleden was ik aan het rondkijken of er nog evenementen waren die ik kon gaan lopen in aanloop naar de Berenloop. Al snel viel mijn oog op de crossloop bij ons in het dorp. Ik wist dat dit evenement al een aantal jaren werd georganiseerd, maar tot nu toe nooit aan gedacht om mijn asfalt beentjes hieraan te wagen.
Nu leek het me wel een mooi alternatief voor mijn trainingsrondje, dus zo vertrok ik op zaterdagochtend richting de Tempelrunners Crossloop in Poortugaal. Dit evenement vind plaats in de pauze van de veldrit van Albrandswaard.
Om 12:30 uur stond de start gepland, ik kwam iets over 11:30 uur aan op de parkeerplaats waar ik me meteen bij de tent kon inschrijven voor 2 hele euro’s! Daarna terug naar de auto om me om te kleden en voor te bereiden. Omdat dit mijn eerste crossloop zou gaan worden had ik besloten om op mijn normale hardloopschoenen te lopen, voor het zelfde geld vind ik er niks aan en heb ik voor niks nieuwe schoenen gekocht.
De voorbereiding verliep lekker ontspannen, 8 kilometer lopen moet wel lukken en wat voor tempo ik zou kunnen lopen had ik totaal geen idee. Ik ging gewoon lopen als bij een doorsnee trainingsrondje. Wel was ik van plan om een hoger tempo te lopen dan ik de laatste tijd had gedaan na de marathon in Brussel, dus ik ging vanaf 12:00 uur alvast warmlopen zodat ik vol gas van start kon gaan.
Al snel zag ik een aantal andere lopers warmlopen waarvan wel duidelijk was dat ze dit vaker hadden gedaan en dit waarschijnlijk ook vrij snel konden doen. Maar ik pakte gewoon lekker mijn eigen voorbereiding en kon niet wachten tot we mochten starten. Ook ik trok de aandacht door mijn felgele crewoutfit, zo heb ik ook in onze gemeente weer de crew in beeld gebracht.
Om 12:30 was het dan zover, alle lopers (55) verzamelden in het startvak en we kregen een korte uitleg over het parcours (een rondje van 2 KM) en de route die je bij de start/finish moest aanhouden. Hierna was het dan tijd om van start te gaan, de kopgroep van een mannetje of 6 vertrokken super snel en gingen als eerste de smalle paadjes in waar we moesten slalommen tussen de bomen.
Ik kon aansluiten bij een loper die een lekker tempo liep, de eerste modderpaden ging ik soepel achter hem aan en kon ik mooi afkijken hoe hij het parcours aanvloog. Het tweede deel van het rondje was een stuk modderiger en dus een stuk gladder, in de scherpe bochten begon ik al een beetje te glijden waar de lopers met trailschoenen duidelijk meer grip hadden. Zo verloor ik in dit gedeelte terrein op deze lopers, verderop verloor ik helemaal terrein toen ik in volle snelheid een ruime bocht door ging. Deze was wel ruim maar ook erg glad en zo gleed mijn standbeen onder mijn lichaam vandaan en daar lag ik languit in de modder. Ik wist wel vrij snel overeind te komen, en begin ik aan mijn inhaalrace.
De tweede ronde liep ik bijna helemaal alleen, lange tijd kreeg ik het gat naar de lopers voor me niet dicht. Op de lange rechte stukken wist ik wel een groot deel goed te maken, maar in het gladde gedeelte verloor ik ook die tijd weer. Door mijn glijpartij hield ik constant in bij de bochten, nog een keer languit in de modder zag ik niet zo zitten. Op het laatste rechte stuk van de tweede ronde wist ik mezelf er toe te zetten om aan te sluiten bij de twee lopers voor me. Dit koste wel flink wat kracht en energie maar kon me hopelijk helpen in de laatste twee rondes.
Meteen in het eerste bochten deel viel er weer een klein gaatje, maar ik wist rustig te blijven en kon op het rechte stuk weer aansluiten. Dit gaf vertrouwen en zo was mijn plan om zolang mogelijk deze tactiek te volgen en dan richting het einde te kijken of er nog wat extra’s in zou zitten.
Ondertussen was er een loper ons voorbij gekomen en die zagen we ook niet meer terug, achter ons was er nog niemand in aantocht dus wisten we dat we het met z’n drieën moesten gaan doen. In de laatste twee rondes liepen we ook steeds meer lopers voorbij die achteraan liepen, af en toe was dat nog even dringen op de smalle paden maar we hielden het tempo er goed in.
We bleven bij elkaar lopen tot aan de laatste paar honderd meter, een van de lopers ging ervan door. Ik probeerde te volgen maar het gat was net iets te groot en de andere loper bleef me ook net voor, hij dook de bossen weer in en gooide daarmee de deur dicht want daar kan je er zeker niet langs komen. Na deze smalle paadjes komt nog een lang recht stuk door het hoge gras en daarna de bocht naar de finish. Toen we het bos uitkwamen was dat voor mij het sein om vol gas aan mijn eindsprint te beginnen. Toen ik mijn medeloper aanspoorde om mee te gaan gaf hij aan dat hij niet mee kon en zo ging ik op weg naar de gevluchte loper.
Het gat was flink en het leek erop dat ik dit niet meer goed ging maken, toch probeerde ik er alles aan te doen om zo snel mogelijk naar hem toe te gaan. In het hoge gras een volle sprint is wel even een hele nieuwe ervaring, maar na bijna 4 rondjes voelde het ook al wel goed. Ik gaf alles en kwam steeds dichterbij, het gat was nog maar een paar meter bij het ingaan van de laatste bocht. Nog even aanzetten en dan is daar de finish, krijg ik het gat nog dicht?
Pas op de finishlijn krijg ik het gat gedicht, ik finish op 1 seconde achter de vluchter 11 seconde later komt de andere loper over de finish. Mijn eindsprint mag dus met recht de naam sprint dragen. We bedanken elkaar en praten nog even na over de race en onze verder hardloopavonturen.
Als de resultaten later op de dag online komen blijkt dat ik een mooie 10e plaats heb behaald in een tijd van 41:22. Een heel mooi debuut en een hele mooie nieuwe ervaring. Het was klimmen, dalen, glijden, remmen, aanzetten, sprinten, modder, bomen, greppels, groen en heerlijk lopen.
De organisatie was super, er was een mooi en uitdagend parcours uitgezet. Bij elke doorkomst was er voor elke deelnemer een persoonlijke woordje van de speaker en na afloop een flesje water en een mars. En dat allemaal voor 2 euro!!
Aan alles kan je merken dat de organisatie van dit evenement in handen is van mensen met een hart voor het hardlopen. Ook foto Sjors was weer van de partij en heeft weer gezorgd voor een hele mooie serie foto’s, die dezelfde avond nog online stonden.
Ik weet zeker dat dit wel mijn eerste maar zeker niet mijn laatste crossloop gaat worden, de dagen na de loop voelde ik wel aan mijn lichaam dat dit iets meer vergt dan het asfalt. De verhalen over dat je sterker en sneller wordt van het crossen kon ik duidelijk voelen.
Ik zal dus nog wel vaker buiten de geasfalteerde paden lopen…
Ren.Pietertje.Ren 